Cupping is een van de oudste methoden van traditionele Chinese geneeskunde. Het vroegst opgenomen gebruik van cupping dateert in de vroege vierde eeuw, toen de genoteerde kruidenkenner Ge Hong schreef over een vorm van cupping in een handboek van recepten. Later geschreven boeken die tijdens de Tang en Qing dynastieën werden beschreven, beschrijven in detail het cupping; Een handboek bevat een volledig hoofdstuk over “brandkruik qi”, een soort cupping die hoofdpijn, duizeligheid en buikpijn kan verlichten.
Oorspronkelijk zouden de beoefenaars gehulde dierenhoorns voor cuppen gebruiken en over bepaalde punten of meridianen plaatsen. Vandaag gebruiken de meesten cups van dik glas of plastic, hoewel bamboe, ijzer en aardewerkbeker nog steeds in andere landen worden gebruikt. Glasbekers zijn de voorkeursmethode van levering, omdat ze niet zo gemakkelijk breken als aardewerk of als bamboe verslechteren, en ze laten de behandelaar de huid zien en de effecten van de behandeling beoordelen.
Hoe werkt cupping? Wat behandelt het?
In een typische cupping sessie worden 
glazen bekers verwarmd met behulp van een katoenen bal of andere brandbare stof, die in alcohol is geweekt,die dan in de beker geplaatst worden. Het verbranden van een stof in de beker verwijdert alle zuurstof, die een vacuüm creëert.
Naarmate de stof brandt, wordt de beker ondersteboven gedraaid, zodat de beoefenaar de beker over een bepaald gebied kan plaatsen. Het vacuüm dat wordt veroorzaakt door het gebrek aan zuurstof verankert de beker aan de huid en trekt het naar boven naar de binnenkant van het glas als de lucht in de pot koelt. Het optrekken van de huid zal de poriën van de huid te openen, wat de bloedstroom stimuleert, evenwicht geeft en de stroming van qi registreert, obstructies verbroken en een weg voor toxines vormt die uit het lichaam worden getrokken.
Afhankelijk van de klacht die wordt behandeld, worden de bekers van 5 tot 10 minuten in de plaats gelaten. Verschillende cups kunnen tegelijkertijd op het lichaam van een patiënt worden geplaatst. Sommige beoefenaars passen ook kleine hoeveelheden medicijnolie of kruidenoliën op de huid net voor de cupping procedure, waardoor ze de cups omhoog en omlaag kunnen verplaatsen naar acupunten of meridianen nadat ze zijn aangebracht.
In China wordt cupping vooral gebruikt om ademhalingsaandoeningen zoals bronchitis, astma en congestie te behandelen; artritis; Gastro-intestinale aandoeningen; En bepaalde soorten pijn. Sommige beoefenaars gebruiken ook cupping om depressie te behandelen en zwelling te verminderen. Vlesige plaatsen op het lichaam, zoals de rug en de maag (en in mindere mate de armen en benen), zijn de voorkeurspunten voor behandeling.
Hoeveel soorten cupping zijn er?
Naast de hierboven beschreven traditionele vorm van cupping, die bekend staat als “droge” cupping, gebruiken sommige beoefenaars ook wat ‘natte’ of ‘lucht’ cupping genoemd wordt.
In de “air” cupping, in plaats van een vlam te gebruiken om de beker te verwarmen, wordt de beker aan de huid aangebracht en is er een aanzuigpomp aan het afgeronde uiteinde van de pot bevestigd. De pomp wordt dan gebruikt om het vacuüm te creëren.
Is het veilig? Doet het pijn?
Terwijl cupping als relatief veilig wordt beschouwd (vooral air cupping, die geen risico op brand en warmte bevat), kan het zwelling en kneusingen op de huid veroorzaken. Als de huid onder een cup wordt opgesteld, breiden de bloedvaten op het oppervlak van de huid uit. Dit kan resulteren in kleine, cirkelvormige kneuzingen op de gebieden waar de bekers werden aangebracht. Deze kneuzingen zijn meestal pijnloos en verdwijnen binnen enkele dagen van de behandeling.
Daarnaast zijn er verschillende gevallen waar cupping niet mag worden uitgevoerd. Patiënten met ontstoken huid; Gevallen van hoge koorts of krampen; En patiënten die gemakkelijk bloeden, zijn niet geschikt kandidaten voor cupping. Zwangere vrouwen mogen niet op hun buik of onderrug hebben. Als de kopjes worden verplaatst, mogen zij geen benige gebieden oversteken, zoals de ruggen van de ruggengraat of de schouderbladen.